Ik lees Een vreemde in deze wereld, een verhalenbundel van Kevin Canty een Amerikaanse schrijver die wel met Raymond Carver vergeleken wordt. Prachtige verhalen waaraan alleen afbreuk wordt gedaan door de vertaling. Af en toe. Als je leest wat er in het Amerikaans heeft gestaan. Het verhaal ‘Honden’ bij voorbeeld over de belevingswereld van een hondenmepper. ‘Laten we zeggen dat je tegenslag krijgt,’ zo begint het verhaal. De oorspronkelijke tekst begint vermoedelijk met Let’s say, in Amerika een soort stopwoordje dat je niet kunt vertalen met een normale Nederlandse zin. Er ontstaan lelijke zinnen met lelijke woorden als ‘toekomsten’, een meervoudsvorm die het Nederlands niet kent. Het zijn voorbeelden.
De laatste zin van het verhaal is heel mooi: ‘Je staat in het zonlicht en voelt de gele ochtendwarmte op je nutteloze lichaam.’
De vertaler, Rien Verhoef, is winnaar van De Fonds voor de Letteren-vertaalprijs 2008. Hij werd door de jury gezien als een van Nederlands beste vertalers uit het Engels.
Of er een prijs voor vertalers uit het Amerikaans bestaat, weet ik niet.
De laatste zin van het verhaal is heel mooi: ‘Je staat in het zonlicht en voelt de gele ochtendwarmte op je nutteloze lichaam.’
De vertaler, Rien Verhoef, is winnaar van De Fonds voor de Letteren-vertaalprijs 2008. Hij werd door de jury gezien als een van Nederlands beste vertalers uit het Engels.
Of er een prijs voor vertalers uit het Amerikaans bestaat, weet ik niet.
RSS-feed
