mijn2deleven van John Toxopeus
  • Weblog
  • Publicaties en recensies
  • Bibliografie
  • Knipsels

De hoofdprijs*

22/7/2018

1 Reactie

 
Beste leerlingen van De Wiekslag,
 
Eigenlijk had ik jullie al veel eerder kunnen schrijven, maar ja, ik moest vooraf flink oefenen met mijn Nederlands. De taal die ik het laatst gebruikte is niet alleen driehonderd jaar oud, maar ook formeel en ambtelijk.
Voor hem aan jullie te sturen, heb ik deze brief laten lezen aan Harry Mulisch (die allen die dit lezen hartelijk laat groeten). Hij leidt hier een soort literair gezelschap, net zoals ik optrek met een groep waterbouwkundigen van zelfs ver voor onze jaartelling. We hebben boeiende discussies en leren veel van elkaar. Ik hoor de schitterendste verhalen.
 
Maar goed, ter zake. Jullie hebben de hoofdprijs gewonnen met jullie film over Jan Blanken, over mij dus. En die hoofdprijs is deze brief die ik toeken ter gelegenheid van het Waterjaar 2018/2019 van de Vrijstad Vianen. Jullie hadden geduchte concurrenten. Ik heb lang geaarzeld of ik niet de bedenkers van het Jan Blanken Monument met deze bijzondere onderscheiding moest vereren. Wanneer het monument, bij voorkeur een buste,  duidelijk zichtbaar op de Jan Blankenbrug over de Lek was geplaatst, had ik een andere keuze gemaakt. Dan was het voor de per jaar honderdduizenden automobilisten eindelijk duidelijk geweest bij wie de naam van de brug nu eigenlijk hoort.
 
Tijdens een gesprek dat ik toevallig hoorde, zei een van jullie, ik meen dat het Jorg was, dat hij zich het maken van jullie film, met de mooie titel ‘De Polderjongen’, altijd zou blijven herinneren. Dat hij nu al wist dat hij er later met zijn kinderen en kleinkinderen over zou praten. Dat gaf voor mij de doorslag. Wij doden, weten als geen ander, dat stoffelijke zaken, standbeelden, gedenktekens, vergankelijk zijn. Alles verroest, verweert, verrot. Alleen verhalen blijven bestaan, doorstaan alle eeuwen omdat ze worden verteld van generatie op generatie. Wanneer mijn naam op die manier blijft voortbestaan blijf ik eeuwig leven.
 
Nog een ding moet mij van het hart over jullie Waterjaar. Over de tijd dat ik met pensioen was, wordt veel onzin gezegd en geschreven. Natuurlijk hadden stoomgemalen, had mechanisering de toekomst, maar daar was meestal het geld niet voor. In de werkplaats bij mijn woning in Vianen hielp ik de polderbesturen met het moderniseren van de molens om die zodoende te behouden voor gebruik. Mijn oude vak, het ambacht van molenmaker van mij en mijn vader, want er is niets mooiers dan dat.
 
Mijn felicitaties met deze brief, waar iedereen jaloers op zal zijn.
 
Hartelijke groet
 
Ir. Jan Blanken (1755 – 1838)


​*'Mijn Vrijstad in Waterverhalen', een bundel zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt begin 2019.
1 Reactie
Arti Enkelaar
27/7/2018 03:03:13 am

Erg mooie brief van Jan Blanken en nu eens eindelijk duidelijkheid over zijn afkomst en passie voor windmolens.
Mede dankzij Jan Blanken zijn er zoveel historische windmolens blijven bestaan omdat hij het nut er van onderkende en stimuleerde.
Daar hield hij zich juist in Vianen aan het einde van leven mee bezig.

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Foto
    Bezoek de website voor alle weetjes en nieuwtjes

    Foto
    Klik op de afbeelding voor een fotoreportage van de presentatie op vrijdag 15 september 2017
    Foto
    Klik op de afbeelding voor een fotorapportage van de presentatie op zaterdag 8 oktober 2016.
    Wil je een gesigneerd exemplaar van een van mijn boeken? Mail je adres naar
    info@mijn2deleven.nl
    Foto
    Mijn verhalen in literaire tijdschriften
    Foto
    Klik op de afbeelding voor een fotorapportage van de presentatie op 18 september 2015.
    Picture
    Picture
    Klik op de afbeelding voor een fotorapportage van de presentatie op 3 juni 2014.

    Foto

    RSS-feed