Dit verwonde huis

In het verhaal ‘Engelen en demonen’ van Anna Blaman liep mevrouw Janine door gangen, door zalen, door kamers. Overal hingen spinnewebben en stofraggen als timide voiles over een te voyant en te grof aangezicht. Overal betrapte haar beklemd en nieuwsgierig rondkijken een stil en schichtig op de vlucht slaan van insekten. Mevrouw Janine beluisterde in verontruste waakzaamheid de beschroomde geluiden van haar eigen voetstappen op dit wederrechtelijk betreden terrein van gangstenen en vloerplanken; een schurend geluid op het steen, een krakend op het hout. Er was nog meer te horen: kalk die naar beneden kwam uit de gebarsten plafonds en het onbestemde zuchten van windvlagen door heel dit verwonde huis.
Ik liep daar weer op het Isola Maggiora in 2005.

---