Er staat een jongen voor de deur. Vreemden die aanbellen benader ik met argwaan wat, als ze me aanspreken met voorgekauwde verkooppraatjes, kan ontaarden in agressie.
Dit is een scholier, een beetje dikke jongen met een linnen draagtas van een ROC.
Hij vraagt of ik in oktober wil collecteren voor de brandwondenstichting. Hij laat een identiteitskaart zien.
Mijn kleinkinderen, dat is het eerste waar ik aan denk. De kortgeleden aangeschafte Quooker met gloeiend heet water waar ze nog niet aan gewend zijn, een braadpan met kokend vet die te ver naar voren staat. De foto’s en filmpjes die ik heb opgezocht voor het schrijven van een verhaal.
‘Collectanten aan de deur, daar ben ik wel aan gewend,’ zeg ik, ‘maar iemand die komt vragen om te collecteren, dat heb ik niet eerder meegemaakt.’
‘Dat hoor ik vaker,’ zegt de jongen, ‘maar ik verdien er punten mee. Op school mochten we iets doen wat te maken heeft met het Waterjaar, en ik heb hier voor gekozen. U heeft toch wel gehoord van het Waterjaar van Vianen?’
‘Zeker,’ zeg ik. ‘Maar waarom dan de brandwondenstichting?’
‘Mijn moeder komt uit Volendam en is in de nieuwjaarsnacht van 2001 maar net aan de cafébrand ontsnapt.’
Ik zeg dat ik me dat nog wel kan herinneren en dat hij me wel als collectant mag noteren.
‘Wacht even,’ zeg ik, ‘ik ben zo terug.’
Van boven haal ik mijn debuutbundel Desnoods met harde hand en zet in de inhoudsopgave een streepje voor het verhaal ‘Littekens’, en vertel hem dat ik dat heb geschreven naar aanleiding van die brand.
Ik vul het aanmeldingsformulier in en vraag of zijn moeder ongeschonden uit de vuurzee is gekomen.
‘Zo goed als,’ zegt hij, ‘in ieder geval haar borsten en benen. Ook na de transplantaties. Daar heeft ze nog erg op aan moeten dringen.’ Hij stopt het formulier en mijn boek in zijn draagtas. ‘Anders was ik er misschien helemaal niet geweest, zegt mijn vader altijd.’ Hij steekt de draagtas omhoog. ‘Ik zal het mijn moeder laten lezen.’
Op het kaartje dat hij heeft achtergelaten staat dikgedrukt: Eerst water, de rest komt later!
Ps. Mocht u in oktober de collectant voor de brandwondenstichting gemist hebben, dan kunt u uw bijdrage overmaken op bankrekeningnummer NL93RABO0388013222 ten name van Nederlandse Brandwonden Stichting.
*'Mijn Vrijstad Vianen in Waterverhalen', een bundel zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt begin 2019 bij Uitgeverij Vijfheerenlanden. Met tekeningen van Gert Strengholt.
Dit is een scholier, een beetje dikke jongen met een linnen draagtas van een ROC.
Hij vraagt of ik in oktober wil collecteren voor de brandwondenstichting. Hij laat een identiteitskaart zien.
Mijn kleinkinderen, dat is het eerste waar ik aan denk. De kortgeleden aangeschafte Quooker met gloeiend heet water waar ze nog niet aan gewend zijn, een braadpan met kokend vet die te ver naar voren staat. De foto’s en filmpjes die ik heb opgezocht voor het schrijven van een verhaal.
‘Collectanten aan de deur, daar ben ik wel aan gewend,’ zeg ik, ‘maar iemand die komt vragen om te collecteren, dat heb ik niet eerder meegemaakt.’
‘Dat hoor ik vaker,’ zegt de jongen, ‘maar ik verdien er punten mee. Op school mochten we iets doen wat te maken heeft met het Waterjaar, en ik heb hier voor gekozen. U heeft toch wel gehoord van het Waterjaar van Vianen?’
‘Zeker,’ zeg ik. ‘Maar waarom dan de brandwondenstichting?’
‘Mijn moeder komt uit Volendam en is in de nieuwjaarsnacht van 2001 maar net aan de cafébrand ontsnapt.’
Ik zeg dat ik me dat nog wel kan herinneren en dat hij me wel als collectant mag noteren.
‘Wacht even,’ zeg ik, ‘ik ben zo terug.’
Van boven haal ik mijn debuutbundel Desnoods met harde hand en zet in de inhoudsopgave een streepje voor het verhaal ‘Littekens’, en vertel hem dat ik dat heb geschreven naar aanleiding van die brand.
Ik vul het aanmeldingsformulier in en vraag of zijn moeder ongeschonden uit de vuurzee is gekomen.
‘Zo goed als,’ zegt hij, ‘in ieder geval haar borsten en benen. Ook na de transplantaties. Daar heeft ze nog erg op aan moeten dringen.’ Hij stopt het formulier en mijn boek in zijn draagtas. ‘Anders was ik er misschien helemaal niet geweest, zegt mijn vader altijd.’ Hij steekt de draagtas omhoog. ‘Ik zal het mijn moeder laten lezen.’
Op het kaartje dat hij heeft achtergelaten staat dikgedrukt: Eerst water, de rest komt later!
Ps. Mocht u in oktober de collectant voor de brandwondenstichting gemist hebben, dan kunt u uw bijdrage overmaken op bankrekeningnummer NL93RABO0388013222 ten name van Nederlandse Brandwonden Stichting.
*'Mijn Vrijstad Vianen in Waterverhalen', een bundel zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt begin 2019 bij Uitgeverij Vijfheerenlanden. Met tekeningen van Gert Strengholt.
RSS-feed