
De chagrijnige waardin in het armoedige hotel Hof van Holland die glimlacht zonder dat de verteller weet waarom, dat herinner ik me ineens. Verder weet ik niets meer van Eng is de poort van Heinrich Böll dat ik na 35 jaar herlees. Als de oorzaak erbij had gestaan, was ook die glimlach uit mijn geheugen verdwenen.