De Vlaamse schrijfster en psycho-analist Leen Van der Schueren las ‘Intiemer kunnen we niet’ mijn dagboek over 2016 en schreef:
Originele cover, erg verzorgde lay-out, handig lintje.
Een dagboek publiceren, dagdagelijks bijgehouden, is een gewaagde onderneming. Herhalingen en monotonie riskeren de lezer vroegtijdig te doen afhaken. Het leven is zelden een aaneenschakeling van boeiende gebeurtenissen, en als je dan ook nog filosofische of politieke beschouwingen achterwege laat, hoe houd je dan de nieuwsgierige/welwillende lezer aan het lijntje? Seksuele escapades zijn er ook al niet bij… Het is wél erg mooi geschreven en daardoor aangenaam om lezen (geen storende ergernissen), en zoals we beiden weten: dat komt er niet vanzelf!
Het lineair proces, van 1.01 tot 31.12, lees ik als de gedetailleerde getuigenis van wat je als schrijver op je pad zoal aangrijpt om ‘Zo zien de mensen het graag’ te kunnen uitgeven, promoten, verkopen. En dat is ontzettend veel, inclusief het verwerven van naambekendheid. Door dat voor ogen te houden kan ik je blijven volgen, maand na maand, zonder verdwaald te raken in de resem mails, contacten, namen, en wat dies meer. Alle details vasthouden is onbegonnen werk, hoeft ook niet: wat belangrijk is, komt later opnieuw aan bod.
Deze, essentiële verhaallijn verloopt niet ‘in the middle of nowhere’, ik vind ze mooi omkaderd, met in de vier hoeken eveneens terugkerende thema’s die structuur bieden aan al het overige: 1.Ineke, je kinderen en kleinkinderen, 2. Het baantjes-zwemmen, 3. Ajax, 4. Vianen. Hierdoor blijf je als lezer door de bomen het bos zien (of is het omgekeerd?).
Alhoewel ik je had gemaild dat ik het boek ‘mondjesmaat’ zou lezen, werd ik erdoor meegesleept en ben ik vrij snel in de ban geraakt van de wijze waarop je vertelt. Dat je een gedreven mens bent, heb ik al enkele jaren (en boeken) door, maar in die mate… dat heeft mij toch nog verwonderd. De obsessie ligt niet veraf, maar ik zou zeggen: so what? Een passie voor lezen en schrijven hebben we gemeen, al staat dat laatste bij mij nog even on hold, maar of ik mij zoveel inspanningen zou willen getroosten om een groot aantal lezers te bereiken, dat betwijfel ik. Chapeau daarvoor!
Originele cover, erg verzorgde lay-out, handig lintje.
Een dagboek publiceren, dagdagelijks bijgehouden, is een gewaagde onderneming. Herhalingen en monotonie riskeren de lezer vroegtijdig te doen afhaken. Het leven is zelden een aaneenschakeling van boeiende gebeurtenissen, en als je dan ook nog filosofische of politieke beschouwingen achterwege laat, hoe houd je dan de nieuwsgierige/welwillende lezer aan het lijntje? Seksuele escapades zijn er ook al niet bij… Het is wél erg mooi geschreven en daardoor aangenaam om lezen (geen storende ergernissen), en zoals we beiden weten: dat komt er niet vanzelf!
Het lineair proces, van 1.01 tot 31.12, lees ik als de gedetailleerde getuigenis van wat je als schrijver op je pad zoal aangrijpt om ‘Zo zien de mensen het graag’ te kunnen uitgeven, promoten, verkopen. En dat is ontzettend veel, inclusief het verwerven van naambekendheid. Door dat voor ogen te houden kan ik je blijven volgen, maand na maand, zonder verdwaald te raken in de resem mails, contacten, namen, en wat dies meer. Alle details vasthouden is onbegonnen werk, hoeft ook niet: wat belangrijk is, komt later opnieuw aan bod.
Deze, essentiële verhaallijn verloopt niet ‘in the middle of nowhere’, ik vind ze mooi omkaderd, met in de vier hoeken eveneens terugkerende thema’s die structuur bieden aan al het overige: 1.Ineke, je kinderen en kleinkinderen, 2. Het baantjes-zwemmen, 3. Ajax, 4. Vianen. Hierdoor blijf je als lezer door de bomen het bos zien (of is het omgekeerd?).
Alhoewel ik je had gemaild dat ik het boek ‘mondjesmaat’ zou lezen, werd ik erdoor meegesleept en ben ik vrij snel in de ban geraakt van de wijze waarop je vertelt. Dat je een gedreven mens bent, heb ik al enkele jaren (en boeken) door, maar in die mate… dat heeft mij toch nog verwonderd. De obsessie ligt niet veraf, maar ik zou zeggen: so what? Een passie voor lezen en schrijven hebben we gemeen, al staat dat laatste bij mij nog even on hold, maar of ik mij zoveel inspanningen zou willen getroosten om een groot aantal lezers te bereiken, dat betwijfel ik. Chapeau daarvoor!
RSS-feed
