
Ik lees ‘Lava’ een verhaal van Giovanni Laleman in de nieuwe Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift. Een verhaal met veel drugs en sex. Een portie natte wiet wordt gedroogd in een microgolfoven (een magnetron) die ontploft met een knal en veel rook. Het verhaal gaat verder over die rook, maar hoe die ruikt dat lees ik niet. Niets over een geur of stank van die nevel die overal hangt en met opzet wordt ingehademd. Hoe kan een schrijver zoiets missen.