
Ik lees gisteren het verslag van Feyenoord-Vitesse in de Volkskrant. Een citaat:
“Dat had een waarschuwing moeten zijn voor Vitesse. Zo van: op deze manier werkt het niet. Maar dat was het niet. Integendeel: twee minuten later…” enz. enz.
Ik moest denken aan de vertederende verhaaltjes die mijn oudste zoon dertig jaar geleden schreef voor het blad van zijn voetbalclub. Maar, meneer Charles Bromet, in mijn kwaliteitskrant verwacht ik wat anders, zelfs op de sportpagina, zeker in een voetbalverslag. Geen halve pagina slap geklets.
“Dat had een waarschuwing moeten zijn voor Vitesse. Zo van: op deze manier werkt het niet. Maar dat was het niet. Integendeel: twee minuten later…” enz. enz.
Ik moest denken aan de vertederende verhaaltjes die mijn oudste zoon dertig jaar geleden schreef voor het blad van zijn voetbalclub. Maar, meneer Charles Bromet, in mijn kwaliteitskrant verwacht ik wat anders, zelfs op de sportpagina, zeker in een voetbalverslag. Geen halve pagina slap geklets.