Snelrecht

Op 2 januari stuur ik een verhaal aan de redactie van KortVerhaal, de voortzetting van De tweede ronde. Op 4 januari krijg ik ‘namens de redactie’, een reactie van Thomas Verbogt: we vinden het verhaal niet geschikt want het kabbelde wat voort en wilde maar niet belangrijk worden.
Verrek, denk ik, ik ken die woorden. Ze werden gebruikt in een afwijzingsbrief van uitgeverij Nieuw Amsterdam, die ik mijn  verhalenbundel had gestuurd. ‘De verhalen zijn beslist lezenswaard, maar ze zijn wat kabbelend en missen avontuur’. Kabbelend, niet belangrijk, missen avontuur, ik vind het van die mooie woorden. Ze zeggen zo veel en toch zo weinig, het zijn literaire woorden. Ze horen bij Thomas Verbogt.
Ik ga beter mijn best doen om mijn verhalen minder kabbelend, belangrijker en avontuurlijker te maken. Maar ook zonder fratsen en met veel innerlijke beleving, want dat moet ook. Tot er weer een redactie  tevreden is, of tenminste niet ontevreden, en ruimte heeft omdat het past bij een thema. En tijd heeft om te reageren. Want dat gebeurt ook soms, dat men niet reageert, of na een jaar.
Een reactie binnen drie dagen. Ik heb het nog niet meegemaakt. Snelrecht, het grijpt om zich heen.

---