Lin Hokwerda
Ik ben een trouw lezer van de boekrecensies van Daniëlle Serdijn in de Volkskrant. Ik kijk altijd het eerste naar het aantal sterretjes (maximaal vijf), dat ze het boek toekent. Een of twee sterretjes betekent smullen, want veel kritiek. Hoe ik zo kom, weet ik niet.
Afgelopen vrijdag bespreekt ze Opwaaiende zomerjurken van Oek de Jong dat 30 jaar geleden verscheen. Wat schrijft DS? “Na Opwaaiende zomerjurken verscheen in 1985 zijn tweede roman, Cirkel in het gras. Daarna werd het stil rond Oek de Jong.”
Hokwerda’s kind gemist, mevrouw Serdijn? Het boek kreeg veel lovende recensies en werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs (shortlist). En De wonderen van de heilbot? Dit dagboek waarin de ontstaansgeschiedenis van Hokwerda’s kind wordt gevolgd is bijna net zo mooi als het boek zelf.
Ik smul van dit soort stommiteiten.
Afgelopen vrijdag bespreekt ze Opwaaiende zomerjurken van Oek de Jong dat 30 jaar geleden verscheen. Wat schrijft DS? “Na Opwaaiende zomerjurken verscheen in 1985 zijn tweede roman, Cirkel in het gras. Daarna werd het stil rond Oek de Jong.”
Hokwerda’s kind gemist, mevrouw Serdijn? Het boek kreeg veel lovende recensies en werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs (shortlist). En De wonderen van de heilbot? Dit dagboek waarin de ontstaansgeschiedenis van Hokwerda’s kind wordt gevolgd is bijna net zo mooi als het boek zelf.
Ik smul van dit soort stommiteiten.
RSS-feed
