
Ik zal het maar bekennen, ik heb een boekje van Heleen van Royen gelezen. De wulpse chicklitauteur. Het heet Kind van mijn vader en gaat over de verfilming van haar boek De gelukkige huisvrouw. Een schitterende, ontroerende film. Ook het boekje is te doen: 51 pagina’s; duurt twee pilsjes.