Als ik in Boedapest ben, houdt het me bezig. En in Rotterdam, eveneens een stad die bestaat uit twee delen gescheiden door een brede rivier. Echter, het is niet die scheiding waar ik aan denk, maar eerder aan de verbondenheid. De Donau die van de stadsdelen Boeda en Pest één stad maakt. De Nieuwe Maas die het oude centrum met het zuidelijke deel, de vroegere wijkplaats voor migranten, verbindt. Verbindt is het juiste woord want de rivieren maken deel uit van de stad.
Wat zou het mooi zijn als ook de Lek deel uitmaakte van Vianen en van Vreeswijk aan de andere kant van de rivier.
Vianen en Vreeswijk met hun beschermde stadsgezichten, barstensvol historische plekken waar ik me met gemak in de middeleeuwen waan. Vianen en Vreeswijk één geheel, in plaats van de groeigemeente Nieuwegein met zijn woonkazernes in met auto’s dichtgeslibde wijken. In plaats van de nieuwe gemeente Vijfheerenlanden, het samenraapsel van onze Vrijstad Vianen, het boerse Leerdam en het dwarse Lexmond. In 2019 tot elkaar veroordeeld.
Het had ook anders kunnen lopen.
In de jaren vijftig van de vorige eeuw sloegen de ondernemersverenigingen van Vreeswijk en Vianen de handen ineen. Tegenwicht bieden aan de expansiedrang van de invloedrijke industrieën van de stad Utrecht was noodzakelijk. De gemeenschappelijke belangen van de twee stadjes op het gebied van handel en nijverheid en vervoer over het water naar het achterland moesten worden veilig gesteld.
Van de ondernemersvereniging resteert de Rotaryclub Vianen-Vreeswijk, een eerbiedwaardige gezelligheidsvereniging van (ex-)ondernemers die zich inzet voor het goede doel en maatschappelijk belang. Voorbeelden zijn het Viaans Dictee, dat tientallen taalliefhebbers uit de regio trekt en het watertappunt bij de aanlegsteiger van de Vrevia.
De voet- en fietsveer Vrevia die de oevers van twee oude stadskernen met elkaar verbindt. Vrevia, de namen Vreeswijk en Vianen aaneengesmeed, symbool van onze verbondenheid.
*'Mijn Vrijstad Vianen in Waterverhalen', een bundel zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt in mei 2019.
Wat zou het mooi zijn als ook de Lek deel uitmaakte van Vianen en van Vreeswijk aan de andere kant van de rivier.
Vianen en Vreeswijk met hun beschermde stadsgezichten, barstensvol historische plekken waar ik me met gemak in de middeleeuwen waan. Vianen en Vreeswijk één geheel, in plaats van de groeigemeente Nieuwegein met zijn woonkazernes in met auto’s dichtgeslibde wijken. In plaats van de nieuwe gemeente Vijfheerenlanden, het samenraapsel van onze Vrijstad Vianen, het boerse Leerdam en het dwarse Lexmond. In 2019 tot elkaar veroordeeld.
Het had ook anders kunnen lopen.
In de jaren vijftig van de vorige eeuw sloegen de ondernemersverenigingen van Vreeswijk en Vianen de handen ineen. Tegenwicht bieden aan de expansiedrang van de invloedrijke industrieën van de stad Utrecht was noodzakelijk. De gemeenschappelijke belangen van de twee stadjes op het gebied van handel en nijverheid en vervoer over het water naar het achterland moesten worden veilig gesteld.
Van de ondernemersvereniging resteert de Rotaryclub Vianen-Vreeswijk, een eerbiedwaardige gezelligheidsvereniging van (ex-)ondernemers die zich inzet voor het goede doel en maatschappelijk belang. Voorbeelden zijn het Viaans Dictee, dat tientallen taalliefhebbers uit de regio trekt en het watertappunt bij de aanlegsteiger van de Vrevia.
De voet- en fietsveer Vrevia die de oevers van twee oude stadskernen met elkaar verbindt. Vrevia, de namen Vreeswijk en Vianen aaneengesmeed, symbool van onze verbondenheid.
*'Mijn Vrijstad Vianen in Waterverhalen', een bundel zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt in mei 2019.
RSS-feed
