In Wenken voor de Jongste Dag, dat ik herlees, schrijft Harry Mulisch dat hij als eerste het idee van de paperback uit Amerika heeft overgenomen. Met Het stenen bruidsbed dat in 1959 uitkwam. Het boek kan ik me herinneren. Ik heb het zelfs gekocht. Ik wilde het hebben om de titel. Het woord bruidsbed, dat trok me, daar stonden de dingen in die ik wilde lezen, waar ik alles over wilde weten. Omdat het van Mulisch was, zou niemand mij verdenken van viezigheid.
Het boek ging over homerische stijlcitaten, over ‘het huwelijk van klassieke oudheid en vernietiging’. Dat wist ik niet meer, wel dat het me vies tegenviel.
Ik heb het boek niet meer. Het is geleend of gejat, of beide, in die volgorde. Zoals ik ook boeken heb die ooit van een ander zijn geweest.
Het boek ging over homerische stijlcitaten, over ‘het huwelijk van klassieke oudheid en vernietiging’. Dat wist ik niet meer, wel dat het me vies tegenviel.
Ik heb het boek niet meer. Het is geleend of gejat, of beide, in die volgorde. Zoals ik ook boeken heb die ooit van een ander zijn geweest.
RSS-feed