Multatuli
Zaterdag schreef ik over Max Havelaar van Multatuli. Ik ben er gisteren in begonnen en lees het voorwoord: ‘In 1860 verscheen de Max Havelaar van een toen geheel onbekend schrijver die zich Multatuli noemde.’ Dat is de eerste zin. Verdomd, denk ik, dat is precies 150 jaar geleden. En dat klopt. Het staat vandaag in de Volkskrant: ‘Verschijnen Max Havelaar herdacht.’ Met lezingen en een symposium, u kent dat wel.
In het voorwoord staat ook dat het verschijnen van het boek een literaire gebeurtenis was. ‘Het vormt het hoogtepunt van onze 19-eeuwse literatuur en het heeft voor de moderne lezer nog vrijwel niets van zijn prachtige kwaliteiten verloren.’
De samenloop van omstandigheden dat ik het boek kreeg en nu herlees is een vingerwijzing, dat kan niet anders. Want toeval bestaat niet. Een vingerwijzing naar wat weet ik nog niet. Ik ben zo nieuwsgierig.
In het voorwoord staat ook dat het verschijnen van het boek een literaire gebeurtenis was. ‘Het vormt het hoogtepunt van onze 19-eeuwse literatuur en het heeft voor de moderne lezer nog vrijwel niets van zijn prachtige kwaliteiten verloren.’
De samenloop van omstandigheden dat ik het boek kreeg en nu herlees is een vingerwijzing, dat kan niet anders. Want toeval bestaat niet. Een vingerwijzing naar wat weet ik nog niet. Ik ben zo nieuwsgierig.
RSS-feed
