Mijn kleindochter zei dat ze de katholieke kerk gezelliger vond dan de Grote Kerk aan de Voorstraat waar we altijd komen om Kerstfeest te vieren. In de katholieke kerk met die lange moeilijke naam was ze geweest met haar schoolklas. Bij de ingang stond een mooi versierde kom water. Dat water was gezegend. Daar kon je een kruisje mee slaan. Je mocht er ook van drinken, maar dat deed bijna niemand, want dat was niet zo fris als iedereen er met zijn handen in had gezeten. Omdat het speciaal water was mocht je het niet weggooien. Je mocht het wel aan de planten geven.
Ik zei dat ik dat allemaal niet wist.
‘Weet je waarom er verschillende kerken zijn?’ vroeg ik.
‘Geen idee.’
Ik beloofde haar dat een keer uit te leggen.
Zo’n waterjaar is daarvoor natuurlijk een mooie aanleiding.
Vreemd genoeg heeft geen van beide kerken met hun grote maatschappelijke betekenis en verantwoordelijkheid blijk gegeven van betrokkenheid bij het Waterjaar in Vianen. De wil is er ongetwijfeld, maar het ontbreekt aan ideeën. Terwijl er voor de hand liggende mogelijkheden zijn. Zo tonen twee klassieke Bijbelverhalen het verschil tussen het rooms-katholieke en protestants-christelijke geloof.
In het Bijbelverhaal de Bruiloft van Kana (Johannes 2:1-12), verandert Jezus water in wijn. Jezus zelf hecht belang aan de blijdschap, een bruiloftsfeest van twee jonggeliefden en verricht voor hen zijn eerste wonder. Tegenover een rooms-katholieke kerk werd vroeger ook steevast een café geopend die na de mis goede zaken deed. Voor berouw na de zonden kunnen katholieken bij de pastoor terecht en de Heilige Maagd Maria doet bij de Allerhoogste voorspraak, zeg maar een goed woordje.
Onbestaanbaar bij de protestanten, de Calvinisten. Die zijn zelf verantwoordelijk tegenover God. Daar zit geen pastoor, priester, bisschop, kardinaal, paus of Heilige Maagd nog tussen. In de Bijbel is te lezen hoe gelovigen het beste kunnen leven. De dominee helpt alleen bij het lezen en begrijpen van Zijn Woord. Voor vergeving van je zonden kun je niet bij hem of haar, maar alleen bij God zelf terecht. Het bijbelverhaal waarin Jezus over het water loopt (Mattheüs 14:22-36) laat de directe band tussen Jezus en zijn volgelingen zien. Jezus komt naar je toe als je niet weet hoe het verder moet, zelfs op een manier die voor ons mensenkinderen ondenkbaar is. Een typisch Calvinistische geloofsbeleving.
Mijn kleindochter zegt dat ze binnenkort een moskee gaan bezoeken, dus nu verdiep ik me in de Koran. Tot op heden ben ik nog geen waterverhalen tegengekomen.
*'Mijn Vrijstad in Waterverhalen', een bundel zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt begin 2019 bij Uitgeverij Vijfheerenlanden.
Ik zei dat ik dat allemaal niet wist.
‘Weet je waarom er verschillende kerken zijn?’ vroeg ik.
‘Geen idee.’
Ik beloofde haar dat een keer uit te leggen.
Zo’n waterjaar is daarvoor natuurlijk een mooie aanleiding.
Vreemd genoeg heeft geen van beide kerken met hun grote maatschappelijke betekenis en verantwoordelijkheid blijk gegeven van betrokkenheid bij het Waterjaar in Vianen. De wil is er ongetwijfeld, maar het ontbreekt aan ideeën. Terwijl er voor de hand liggende mogelijkheden zijn. Zo tonen twee klassieke Bijbelverhalen het verschil tussen het rooms-katholieke en protestants-christelijke geloof.
In het Bijbelverhaal de Bruiloft van Kana (Johannes 2:1-12), verandert Jezus water in wijn. Jezus zelf hecht belang aan de blijdschap, een bruiloftsfeest van twee jonggeliefden en verricht voor hen zijn eerste wonder. Tegenover een rooms-katholieke kerk werd vroeger ook steevast een café geopend die na de mis goede zaken deed. Voor berouw na de zonden kunnen katholieken bij de pastoor terecht en de Heilige Maagd Maria doet bij de Allerhoogste voorspraak, zeg maar een goed woordje.
Onbestaanbaar bij de protestanten, de Calvinisten. Die zijn zelf verantwoordelijk tegenover God. Daar zit geen pastoor, priester, bisschop, kardinaal, paus of Heilige Maagd nog tussen. In de Bijbel is te lezen hoe gelovigen het beste kunnen leven. De dominee helpt alleen bij het lezen en begrijpen van Zijn Woord. Voor vergeving van je zonden kun je niet bij hem of haar, maar alleen bij God zelf terecht. Het bijbelverhaal waarin Jezus over het water loopt (Mattheüs 14:22-36) laat de directe band tussen Jezus en zijn volgelingen zien. Jezus komt naar je toe als je niet weet hoe het verder moet, zelfs op een manier die voor ons mensenkinderen ondenkbaar is. Een typisch Calvinistische geloofsbeleving.
Mijn kleindochter zegt dat ze binnenkort een moskee gaan bezoeken, dus nu verdiep ik me in de Koran. Tot op heden ben ik nog geen waterverhalen tegengekomen.
*'Mijn Vrijstad in Waterverhalen', een bundel zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt begin 2019 bij Uitgeverij Vijfheerenlanden.
RSS-feed