De dieren zijn erg zenuwachtig. Ze laten de helft van hun eten staan en plassen op plaatsen waar dat niet mag. Binnenkort is het de grote dag. Dan mogen ze naar de Voorstraat om het Waterjaar van Vianen te vieren. Dan mogen ze dansen, springen en kopje duikelen in de fonteintjes, sproeiertjes en spuitertjes die in het wegdek van de Voorstraat zijn aangelegd. Stiekem midden in de nacht, als iedereen slaapt. De Partij voor de Dieren heeft dat geregeld, want dieren horen er ook bij en ze zijn allemaal dol op water.
Zo leert iedereen elkaar beter kennen. Dat is de bedoeling van het Waterjaar.
Nee, natuurlijk niet alle dieren mogen komen, dat zijn er namelijk veel te veel. Alleen huisdieren van leerlingen van de basisschool want die zijn het meest sociaal, en van elk dier één soort. Ze zijn uitgekozen in het geheim en mogen er met niemand over praten.
Tijdens de eerste dierenbijeenkomst zegt een slimme cavia: ‘Maar als iemand ons nou herkent, iemand die ’s nachts zijn plasserige hond uitlaat of de burgemeester die een wandelingetje maakt omdat hij niet kan slapen vanwege alle problemen van de stad?’
‘We gaan verkleed,’ zegt het konijn. ‘Ik heb nog een wortelpak, dat heb ik nog over van carnaval.’
‘Nee,’ tokt de kip, ‘je moet er wel uitzien als iets dat met water te maken heeft. Ik ga in ieder geval als waterhoentje. Ik hoef alleen mijn veren maar zwart te verven.’
Er wordt gestemd en alleen een ezeltje stemt tegen omdat die niks bedenken kan, al is het ook het slimste ezeltje van Vianen.
‘Wij maken wel horentjes op je hoofd,’ zeggen een paar wandelende takken, ‘dan ben je net een waterbuffel. Natuurlijk hangen we dan netjes naar beneden. En je moet zielig blijven kijken want dat hoort ook bij een waterbuffel.’
‘Ik ga als wc-borstel piept een egeltje,’ maar de bouvier gromt dat dat natuurlijk niks met water heeft te maken.
‘Jij weet zeker niet dat wc water closet betekent?’ knispert een spin die in de hoek van de kamer van een Pools jongetje woont zonder dat zijn ouders daarvan weten.
Na de vergadering gaat iedereen met zijn hoofd vol ideeën terug naar het huis waar hij huisdier is.
Een oude grijze kater kijkt ergens door een raam en ziet dat ze één dier hebben gemist. Hij sluipt door een kier naar binnen en haalt uit de vissenkom de goudvis die ze allemaal waren vergeten.
*'Mijn Vrijstad Vianen in Waterverhalen', een bundel van 100 zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt begin 2019 bij Uitgeverij Vijfheerenlanden. Met tekeningen van Gert Srengholt.
Zo leert iedereen elkaar beter kennen. Dat is de bedoeling van het Waterjaar.
Nee, natuurlijk niet alle dieren mogen komen, dat zijn er namelijk veel te veel. Alleen huisdieren van leerlingen van de basisschool want die zijn het meest sociaal, en van elk dier één soort. Ze zijn uitgekozen in het geheim en mogen er met niemand over praten.
Tijdens de eerste dierenbijeenkomst zegt een slimme cavia: ‘Maar als iemand ons nou herkent, iemand die ’s nachts zijn plasserige hond uitlaat of de burgemeester die een wandelingetje maakt omdat hij niet kan slapen vanwege alle problemen van de stad?’
‘We gaan verkleed,’ zegt het konijn. ‘Ik heb nog een wortelpak, dat heb ik nog over van carnaval.’
‘Nee,’ tokt de kip, ‘je moet er wel uitzien als iets dat met water te maken heeft. Ik ga in ieder geval als waterhoentje. Ik hoef alleen mijn veren maar zwart te verven.’
Er wordt gestemd en alleen een ezeltje stemt tegen omdat die niks bedenken kan, al is het ook het slimste ezeltje van Vianen.
‘Wij maken wel horentjes op je hoofd,’ zeggen een paar wandelende takken, ‘dan ben je net een waterbuffel. Natuurlijk hangen we dan netjes naar beneden. En je moet zielig blijven kijken want dat hoort ook bij een waterbuffel.’
‘Ik ga als wc-borstel piept een egeltje,’ maar de bouvier gromt dat dat natuurlijk niks met water heeft te maken.
‘Jij weet zeker niet dat wc water closet betekent?’ knispert een spin die in de hoek van de kamer van een Pools jongetje woont zonder dat zijn ouders daarvan weten.
Na de vergadering gaat iedereen met zijn hoofd vol ideeën terug naar het huis waar hij huisdier is.
Een oude grijze kater kijkt ergens door een raam en ziet dat ze één dier hebben gemist. Hij sluipt door een kier naar binnen en haalt uit de vissenkom de goudvis die ze allemaal waren vergeten.
*'Mijn Vrijstad Vianen in Waterverhalen', een bundel van 100 zkv's (zeer korte verhalen) verschijnt begin 2019 bij Uitgeverij Vijfheerenlanden. Met tekeningen van Gert Srengholt.
RSS-feed